.....

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ

Τρομαγμένα πουλιά
με φτερά ανοικτά
πανικό να σκορπούν
να τσιρίζουν

Ξεχασμένα παιδιά
στα καμένα χωριά
πώς μπορούν να σωθούν
δε γνωρίζουν.

Σωπάστε...

Κοιτάτε...

Σας ζητώ μοναχά μη μιλάτε
κάπου εκεί μακριά να κοιτάτε
Χώμα, γη κι ουρανός γίναν’ ένα
μοιάζει ο τόπος αυτός να 'ναι ψέμα.

Σπίτια, σάρκες, νερό μια εικόνα
στοιχειωμένα λεπτά στον αιώνα.

Δακρυσμένες ματιές
στο θεό τους γιατί
με τα χείλη βουβά
να υψώνουν.

Λασπωμένες ψυχές
κουβαλούν τα κορμιά,
χρόνια ξέρουν πολλά
θα πληρώνουν.

Σωπάστε...

Κοιτάτε...

Σας ζητώ μοναχά μη μιλάτε
κάπου εκεί μακριά να κοιτάτε
Αίμα, δάκρυ, φωτιά ένα σώμα
να 'χει ο θάνατος κόκκινο στρώμα

Την μάτια μας δεν είναι η μόνη
στον αιώνα πληγή που ματώνει.....

© Copyright, Katia