.....

ΤΟ ΚΥΜΑ

Πάντα αγνάντευα πάνω απ’ το κύμα
γιατί ταξίδευα μαζί μ’ αυτό
κάθε ματιά μου και ένα βήμα
σ’ άγνωστες θάλασσες για να χαθώ.

Στα στασιμα νερα οταν δεν άντεχα
το ‘σκαγα μ’ ένα κύμα στ’ αναπάντεχα

Μία πάνω μία κάτω
στο ρυθμό του να κινούμαι
τι κι αν πέσω σε φουρτούνα
στη στεριά να βγω αρνούμαι.

Μία πάνω μία κάτω
ένταση ρυθμός και πάθος
πότε ν’ ακουμπώ τον ήλιο
πότε να μετρώ το βάθος.

Ώρες χανόμουνα με ένα κύμα
μικρή σταγόνα σ’ ωκεανούς.
μαζί του έχανα μορφή και σχήμα
χαρές σκορπούσα μα και καημούς.

Ακίνητη η στεριά και δε με χώραγε
Τρελή αγκαλιά το κύμα που με χόρευε

Μία πάνω μία κάτω
στο ρυθμό του να κινούμαι
τι κι αν πέσω σε φουρτούνα
στη στεριά να βγω αρνούμαι.

Μία πάνω μία κάτω
ένταση ρυθμός και πάθος
πότε ν’ ακουμπώ τον ήλιο
πότε να μετρώ το βάθος.

© Copyright, Katia