.....

 
ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ

Όταν τα βλέφαρα κλείνω
όλα απ΄ έξω τα΄ αφήνω
και με εικόνες δικές μου
φτιάχνω μιαν άλλη ζωή.

Όταν τα χείλη σφραγίζω
και τα αυτιά μου σφαλίζω
μέσα βαθιά μου ακούω
τη πιο γλυκιά μου χορδή.

Μη μου μιλάτε, μη με ξυπνάτε
στο όνειρό μου δε κυβερνάτε
η ζωή σ΄ ένα κόσμο εντός μου
μες τη μιζέρια σας είναι το φως μου.

Φράχτη τριγύρω υψώνω
κλείνω απ’ έξω το πόνο
πλέκω τραγούδι τις νύχτες
σ’ ήλιους πούλι να το πει.

Μη μου χτυπάτε την πόρτα
δεν με βρείτε όπως πρώτα
έχω ξεφύγει απ’ την ύλη
μένω στ΄ ονείρου τη γη.

Μη μου μιλάτε, μη με ξυπνάτε
στο όνειρό μου δε κυβερνάτε
η ζωή σ΄ ένα κόσμο εντός μου
μες τη μιζέρια σας είναι το φως μου.

Δες με, είμαι τώρα θεός
κι όσο περνάει ο καιρός
παράδεισο πλάθω δικό μου
άλλος κανείς να μη μπει.

© Copyright, Katia

.....

ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ

Τρομαγμένα πουλιά
με φτερά ανοικτά
πανικό να σκορπούν
να τσιρίζουν

Ξεχασμένα παιδιά
στα καμένα χωριά
πώς μπορούν να σωθούν
δε γνωρίζουν.

Σωπάστε...

Κοιτάτε...

Σας ζητώ μοναχά μη μιλάτε
κάπου εκεί μακριά να κοιτάτε
Χώμα, γη κι ουρανός γίναν’ ένα
μοιάζει ο τόπος αυτός να 'ναι ψέμα.

Σπίτια, σάρκες, νερό μια εικόνα
στοιχειωμένα λεπτά στον αιώνα.

Δακρυσμένες ματιές
στο θεό τους γιατί
με τα χείλη βουβά
να υψώνουν.

Λασπωμένες ψυχές
κουβαλούν τα κορμιά,
χρόνια ξέρουν πολλά
θα πληρώνουν.

Σωπάστε...

Κοιτάτε...

Σας ζητώ μοναχά μη μιλάτε
κάπου εκεί μακριά να κοιτάτε
Αίμα, δάκρυ, φωτιά ένα σώμα
να 'χει ο θάνατος κόκκινο στρώμα

Την μάτια μας δεν είναι η μόνη
στον αιώνα πληγή που ματώνει.....

© Copyright, Katia

 

.....

ΤΣΙΓΑΡΟ ΑΝΑΒΩ

Τσιγάρο ανάβω και ο καπνός
σχήματα αλλάζει κάτω απ΄ το φως.
Παίζει μαζί μου απατηλά
τρελή παρέα στη μοναξιά.

Αχ να μπορούσα σχήμα να δίνω
καπνό και πάθος να κατευθύνω.
Αχ να μπορούσα να τα ορίζω
καπνό και πάθος να τα σκορπίζω.

Τσιγάρο ανάβω και ο καπνός
μέσα στη σκέψη μου σα κυνηγός
μνήμες σκαλίζει που με πονούν
τις ζωγραφίζει και ξαναζούν.

Αχ να μπορούσα σχήμα να δίνω
καπνό και πάθος να κατευθύνω.
Αχ να μπορούσα να τα ορίζω
καπνό και πάθος να τα σκορπίζω.

Τσιγάρο ανάβω
Και ο καπνός
Κοντά ξημέρωμα
Φεύγει κι αυτός .

© Copyright, Katia

 

.....

TEST DRIVE

Έλα μπες μες στ΄ αμάξι
μία βόλτα να πάμε
με τον ήλιο στα μάτια
τη μαγκιά να φοράμε.

Να σου λέω πάτα γκάζι
όταν πιάνουμε χώμα
και λοξά να κοιτάς
με τσιγάρο στο στόμα.

Αν αντέξει η καρδιά μας
και γεμίσει με χρώμα,
αν πονέσουν τα χείλη
και ξυπνήσουν το σώμα,
τότε ναι αγαπιόμαστε ακόμα

Στη στροφή να σε δω
πως κρατάς το τιμόνι,
με ιδρωμένα τα χέρια
γιατί θα ‘μαστε μόνοι.

Με τον άνεμο κόντρα
ένα δάκρυ σμαράγδι
και το ράδιο τέρμα
σα κραυγή μες το βράδυ.

Αν αντέξει η καρδιά μας
και γεμίσει με χρώμα,
αν πονέσουν τα χείλη
και ξυπνήσουν το σώμα,
τότε ναι αγαπιόμαστε ακόμα.

© Copyright, Katia

 

.....

ΣΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΟΥ ΤΟ ΒΥΘΟ

Μες του μυαλου σου το βυθο
ασε βουτια να κανω
να κολυμπαω ωρες πολλες
σκεψεις κρυφες να πιανω .

Θα 'χω τα ματια ορθανοικτα
να βλέπω καθε κυμα,
θα 'χω τα χερια μου γυμνα
να πιανω καθε σχημα.

Καθε μικρο σου μυστικο
ασε ν΄ανακαλυψω,
καθε κρυφό σου ονειρο
ασε με να το ζησω.

Απ' του μυαλου σου το βυθο
ναυαγια θ΄ ανασυρω
κι οταν τα βγαλω στον αφρο
στο πλαϊ σου θα γειρω.

Θα 'χω τα ματια ορθανοικτα
να βλέπω καθε κυμα,
θα 'χω τα χερια μου γυμνα
να πιανω καθε σχημα.

Καθε μικρο σου μυστικο
ασε ν΄ανακαλυψω,
καθε κρυφό σου ονειρο
ασε με να το ζησω.

Για του μυαλου σου το βυθο
ετοιμασα ταξιδι
κι αν κινδυνεψω να πνιγω
ο ερωτας σανιδι._

© Copyright, Katia

 

.....

ΠΝΙΓΟΜΑΙ

Μα πες μου τι να θυμηθώ
που εσένα να μην έχει
γωνιά δεν βρίσκω να κρυφτώ
βροχή είσαι και βρέχει.

Στάλα τη στάλα να κυλάς
σε όσα έχουμε ζήσει
το παρελθόν μας κι αν φιλάς
δροσιά δεν θα τ’ αγγίξει.

Πνίγομαι
σου λέω πνίγομαι
τόσο καιρό κοντά σου.
Πνίγομαι
και πάλι πνίγομαι
κι ας είμαι μακριά σου.

Δεν θέλω πίσω να κοιτώ
δεν θέλω να θυμάμαι
μια συννεφιά το βλέμμα σου
και τη βροχή φοβάμαι.

Να μη μουσκέψει τα φτερά
που άνοιξα μακριά σου
να μη βουλιάξω στα νερά
που κρύβεις στη ματιά σου.

Πνίγομαι
σου λέω πνίγομαι
τόσο καιρό κοντά σου.
Πνίγομαι
και πάλι πνίγομαι
κι ας είμαι μακριά σου.

Μα πες μου κάτι να σκεφτώ
που εσένα να μην έχει
στο αύριο ακόμη κι αν κοιτώ
πάλι ένα δάκρυ τρέχει._

© Copyright, Katia

 

.....

ΜΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ Ο ΦΙΛΟΣ


Μείνε παρέα μου απόψε
ειν’ η βραδιά μαγική
ψιθυριστά μίλησέ μου
που είσαι δω μου αρκεί.

Βαλε κρασί στο ποτήρι
στρίψε τσιγάρο για δυο
αυτή τη νύχτα ζητάω
μια συντροφιά για να πιω.

Γυρεύω μόνο
τη συντροφιά σου
την αγκαλιά σου
ένα φιλί.
Μαζί μου μείνε
πάρε το νου μου
ταξίδεψε τον
σε άλλη γη.

Άσε το ράδιο να παίζει
κράτα τα μάτια κλειστά
με δυο κεριά αναμμένα
κι όλα τα φώτα κλειστά.

Έλα όταν πέσει ο ήλιος
φύγε σαν έρθει πρωί
γίνε μιας νύχτας ο φίλος
σ’ έχω ανάγκη πολύ.

Γυρεύω μόνο
τη συντροφιά σου
την αγκαλιά σου
ένα φιλί.
Μαζί μου μείνε
πάρε το νου μου
ταξίδεψε τον
σε άλλη γη.

© Copyright, Katia

 

.....

ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πες μου εκείνο το τραγούδι
πες το μάτια μου,
στα παλιά σεργιάνισέ με
μονοπάτια μου.

Βάλε στη φωνή σου θλίψη
πόνο πούλα μου,
μ’ αναστεναγμούς ν’ αγγίξεις
τη καρδούλα μου.

Ωχ κι αμάν
πως πονάν
τα λογάκια σου…

Νοιώσε με,
σώσε με,
τα φιλιά τραγούδια δώσ’ μου
δες κρεμάστηκα εγώ φως μου
στα χειλάκια σου…

Πιάσ’ ένα μακρύ ταξίμι
κι έλα φτιάξε με,
να χαθώ μες το ταξίδι
τώρα άσε με.

Απ’ της Σμύρνης κλέψε λίγο
το παράπονο,
κόντρα να χτυπά στο χρόνο
μου τον άπονο.

Μ’ ένα αχ
κλαίει ο Αλλάχ
και θρηνεί ο Θεός.

Πες και συ,
βαχ μαζί,
ζουν αγγέλοι στη ψυχή μου
καιν διαβόλοι το κορμί μου
πώς να ζήσω πώς?

© Copyright, Katia

 

.....

ΤΟ ΚΥΜΑ

Πάντα αγνάντευα πάνω απ’ το κύμα
γιατί ταξίδευα μαζί μ’ αυτό
κάθε ματιά μου και ένα βήμα
σ’ άγνωστες θάλασσες για να χαθώ.

Στα στασιμα νερα οταν δεν άντεχα
το ‘σκαγα μ’ ένα κύμα στ’ αναπάντεχα

Μία πάνω μία κάτω
στο ρυθμό του να κινούμαι
τι κι αν πέσω σε φουρτούνα
στη στεριά να βγω αρνούμαι.

Μία πάνω μία κάτω
ένταση ρυθμός και πάθος
πότε ν’ ακουμπώ τον ήλιο
πότε να μετρώ το βάθος.

Ώρες χανόμουνα με ένα κύμα
μικρή σταγόνα σ’ ωκεανούς.
μαζί του έχανα μορφή και σχήμα
χαρές σκορπούσα μα και καημούς.

Ακίνητη η στεριά και δε με χώραγε
Τρελή αγκαλιά το κύμα που με χόρευε

Μία πάνω μία κάτω
στο ρυθμό του να κινούμαι
τι κι αν πέσω σε φουρτούνα
στη στεριά να βγω αρνούμαι.

Μία πάνω μία κάτω
ένταση ρυθμός και πάθος
πότε ν’ ακουμπώ τον ήλιο
πότε να μετρώ το βάθος.

© Copyright, Katia

 

.....

ΣΤΗ ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ

Αχ πουλάκι μου λες,
μακριά μου πως θες,
τα μικρά σου φτερά να τινάξεις.
Και γυρεύεις κλειδιά,
στη στερνή μου αγκαλιά,
πριν ανοίξει ψηλά να πετάξεις.

Μη ζητάς,
μυστικά της ζωής, δεν τα έχω.
Μην ρωτάς,
τις αλήθειες που εγώ δεν κατέχω.
Γιατί ο νους,
σε πελάγη βαθιά έχει δύσει,
τις βραδιές,
όταν στ' άλυτα γύρευε λύση.

Αχ αστέρι μικρό,
στον δικό σου ουρανό,
να ναι ξάστερες όλες οι νύχτες.
Να θωρείς καθαρά,
όσα δείχνουν θολά,
σαν βαραίνουν στα χρόνια οι δείκτες.

Να τολμάς,
τα ταξίδια που δύσκολα μοιάζουν.
Να σκορπάς,
με το φως σου σκιές που τρομάζουν.
Κι ίσως βρεις,
στην δική σου τροχιά κι αποκτήσεις,
όσα εγώ,
στα όνειρα μου ευχόμουν να ζήσεις.

Αχ ψυχούλα μου εσύ,
η καρδιά μου η μίση,
θα χτυπά στους ρυθμούς της δικής σου.
Κι αν ποτέ σου χαθείς,
μη διστάσεις να ρθείς,
τη στερνή μου αγκάλη θυμήσου.

© Copyright, Katia

 

.....

ΓΡΑΜΜΑ ΕΡΩΤΙΚΟ

Μαύρο είμαι μολυβί , να ‘σουνα λευκό χαρτί,
που ‘χω απόψε τόσα να σου γράψω
κι όσα από τα χείλη μου ποτέ δεν έχουν βγει
λόγια στο κορμί σου να χαράξω.

Να σε λέω «αγάπη» σαν θα σέρνομαι απαλό
χάδι στου λαιμού σου την καμπύλη
κι όταν λέω «σε θέλω» με μια μονοκοντυλιά
να γλιστρώ στην πιο κρυφή σου πύλη.

Σ’ ένα γράμμα να χαθώ,
στου ερωτά τις λέξεις ν’ αργολειώνω.
Μολυβάκι μαύρο εγώ,
να λειώνω… αχ να λειώνω…
αργά - αργά
το λευκό χαρτί σου να κυκλώνω.

Μαύρο είμαι μολύβι, να ‘σουνα κόλλα χαρτί
άσπρο πιθαμή να μην σ΄ αφήσω
και τον κάθε πόθο μου με εν’ άγγιγμα γραφής
πάνω σου τη νύχτα αυτή να σβήσω.

Κι όταν θα χαράζει σ’ ένα ο ήλιος να μας βρει
γράμμα ερωτικό να μας ενώσει
Μαύρο εσύ χαρτάκι , να ‘μαι πάνω σου εγώ
ίχνη από μολύβι που ‘χει λειώσει.

Σ’ ένα γράμμα ερωτικό
να γεμίζω εσένα ν' αργολειώνω.
Μολυβάκι μαύρο εγώ,
να λειώνω… αχ να λειώνω…
αργά - αργά
στο λευκό κορμί σου οταν τελειώνω.

© Copyright, Katia

 

.....

ΑΛΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

Δεν ανοίγω στο φεγγάρι
το παράθυρο
ξέθωρο σαν φέγγει απ’ έξω
χλωμό άχυρο.

Το φεγγάρι το δικό μου
άλικος θεός
έμπαινε στη κάμαρη μου
κι έσβηνε το φως.

Κόκκινο έβαφε το τοίχο
και το στρώμα μου
παραμύθια να πλαγιάζουν
με το σώμα μου

Πορφυρό κρασί κυλούσε
στο ποτήρι μου
μεθυσμένη να ‘ναι η νύχτα
για χατίρι μου

Άγγιζ’ απαλά τα χείλη
κι αίμα στάζανε
ματωμένα τα φίλια μου
πόσα τάζανε

Κόκκινο φεγγάρι στ’ άγρια
τα πυκνά μου τα σκοτάδια
άναψε φωτιά.
Πάρ’ το αίμα μου στο δίνω
φτάνει πάλι εγώ να πίνω
κόκκινα φιλιά

Άλικε θεέ της νύχτας
στ’ άκουσμα μιας καληνύχτας
ένα σου ζήτω.
Μέσα στο δικό σου γιόμα
που δε χόρτασα ακόμα
νύχτα να πνιγώ

Το φεγγάρι το δικό μου
κόκκινο βαθύ
το προσμένω βράδια τώρα
μήπως και φανεί

Τέντα το παράθυρο μου
τέντα κι η καρδιά
θα τ’ ανοίξω φτάνει να ‘ρθει
φεγγαροφωτιά.

© Copyright, Katia