.....

ΣΤΗ ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ

Αχ πουλάκι μου λες,
μακριά μου πως θες,
τα μικρά σου φτερά να τινάξεις.
Και γυρεύεις κλειδιά,
στη στερνή μου αγκαλιά,
πριν ανοίξει ψηλά να πετάξεις.

Μη ζητάς,
μυστικά της ζωής, δεν τα έχω.
Μην ρωτάς,
τις αλήθειες που εγώ δεν κατέχω.
Γιατί ο νους,
σε πελάγη βαθιά έχει δύσει,
τις βραδιές,
όταν στ' άλυτα γύρευε λύση.

Αχ αστέρι μικρό,
στον δικό σου ουρανό,
να ναι ξάστερες όλες οι νύχτες.
Να θωρείς καθαρά,
όσα δείχνουν θολά,
σαν βαραίνουν στα χρόνια οι δείκτες.

Να τολμάς,
τα ταξίδια που δύσκολα μοιάζουν.
Να σκορπάς,
με το φως σου σκιές που τρομάζουν.
Κι ίσως βρεις,
στην δική σου τροχιά κι αποκτήσεις,
όσα εγώ,
στα όνειρα μου ευχόμουν να ζήσεις.

Αχ ψυχούλα μου εσύ,
η καρδιά μου η μίση,
θα χτυπά στους ρυθμούς της δικής σου.
Κι αν ποτέ σου χαθείς,
μη διστάσεις να ρθείς,
τη στερνή μου αγκάλη θυμήσου.

© Copyright, Katia